Większość wczesnych badań nad Techniką Alexandra była przeprowadzaona w latach 40-tych w XX wieku przez doktora Wilfred’a Barlow, który pełnił funkcję specjalisty reumatologa w jednym z londyńskich szpitali. Wyniki jego pracy są zawarte w książce którą sam napisał (The Alexander Principle – Zasada Aleksandra)

W latach 60-tych i 70-tych Frank Pierce Jones przeprowadził serię badań na uniwersytecie w Tufts, używając elektromiografii elektromyogramu. The badania pokazały że Technika Aleksandra może pomóc w znacznym zredukowaniu napięcia mięśni. Rezultaty zostały przedstawione w książce Freedom to Change-The Development and Science of the Alexander Technique. (Wolność do Zmiany–Rozwój i Naukowość Techniki Aleksandra)

Nikolaas Tinbergen, zdobywca nagrody Nobla z zakresu Fizjologii I Medycyny poświęcił większą część swojej mowy na wskazanie korzyści płynących z praktykowania Techniki Aleksandra.

W ostatnich latach ilość badań nad TA gwałtownie się zwiększyła. Całościowe i wszechstronne serie badań nad fundamentalnymi fizjologicznymi zasadami wynikającymi z TA zostały przeprowadzone przez doktora Davida Garlick z Uniwersytetu Południowej Walii. Można je znaleźć w broszurze pt. The Lost Sixth Sense - A Medical Scientist looks at the Alexander Technique (Zagubiony Szósty Zmysł – Naukowcy z Zakresu Medycyny mówią o Technice Aleksandra.